Reisverslag Alberta & British Columbia 2022 deel 1

Reisverslag Alberta & British Columbia 2022 deel 1

Door Isis van Betuw

Dag 1

Vanwege de verwachte drukte op Schiphol bracht mijn vriend mij aan het einde van de ochtend, ruim op tijd, naar Schiphol. Echter bleek de drukte vooral op de wegen rondom Rotterdam en kort na de afslag Schiphol.

Doordat de drukte meeviel hadden we voor het boarden nog geruime tijd om wat te drinken. We namen plaats in de businessclass, overigens niet mijn gebruikelijke stijl van reizen. De eerste en laatste keer dat ik in deze luxe vloog was ik, naar vertellen, één jaar oud. We kunnen dus wel stellen dat dit een (bijna) geheel nieuwe ervaring voor mij was. Doorgaans kan ik redelijk goed slapen terwijl ik reis, zo ben ik in Nederland ’s avonds in de trein altijd genoodzaakt om een wekker te zetten. Echter moet ik toegeven dat de trein bij lange na niet kan tippen aan de businessclass. Naar eigen inschatting hebben AirCanada’s businessclass stoelen in ligstand een lengte van bijna twee meter. De enige slaapervaring die deze ervaring misschien evenaart is de Indiase nachttrein, gelukkig hoefde ik in de businessclass niet met mijn waardevolle spullen onder mijn kussen te slapen.

Na een comfortabele vlucht en met een goed gevulde maag landden we in Toronto. Door de vertraging was het inmiddels helaas onmogelijk om de aansluiting naar Calgary te halen. Gelukkig zouden er later op de avond nog meerdere vluchten gaan en werden we overgeboekt naar de eerstvolgende. Nadat deze vlucht ook enigszins vertraagd aankwam in Calgary leek het ons wel tijd om te gaan slapen. Ongeveer de helft van onze medepassagiers en mijn vader, tevens mijn reisgezelschap, namen hun ruimbagage in ontvangst. Hierna bleef de kofferband angstvallig leeg en sloot ik aan in de “Lost and found-rij”. Mijn vermoedens werden bevestigd en mijn koffer bleek, samen met 70 andere bagagestukken nog in Toronto te zijn. Nadat ik mijn gegevens had achtergelaten en een ‘amenities kit’ van AirCanada in ontvangst had genomen namen we een taxi naar het hotel. Deze taxirit behoorde overigens tot de shuttle-service van het hotel en duurde slechts vijf minuten.

Dag 2

Ik was aangenaam verrast door de inhoud van de geïmproviseerde toilettas van AirCanada, en na een heerlijke douche namen we plaats aan het ontbijt. Ondanks dat we verbleven in een internationaal georiënteerd luchthavenhotel, verliep het ontbijt zeer Canadees. We werden begroet met: “Hi there, how are you today?”, genoten van een gevulde omelet met toast en jam, en liepen herhaaldelijk naar de koffietank voor een “refill”.
Vervolgens keerden we terug naar de luchthaven om onze auto voor de komende weken op de halen, en uiteraard mijn achtergebleven koffer. De laatstgenoemde bleek helaas nog steeds in Toronto te zijn, maar gelukkig hadden we inmiddels wel een auto tot onze beschikking om naar de Mall te gaan. Hoewel shoppen absoluut niet voorkwam in onze planning voor de komende weken, was het vandaag wel een noodzakelijkheid. Binnen een recordtijd kocht ik een nieuwe set kleding en equivalenten van alle toiletartikelen die ik dagelijks gebruik. Stiekem was dit zo erg nog niet, de Canadese Mall is ten slotte ook een stukje cultuur en een bezienswaardigheid op zich.

Hierna vervolgden we de weg naar Waterton Lakes National Park. Onderweg genoten we van het uitzicht op de bergen die in de verte boven de vlaktes uitrezen. Op mijn verzoek stopten we zodat ik dit uitzicht zonder onderbreking van de voorruit kon vastleggen. Na een aantal minuten leek het uitzicht me nog net iets mooier en dus stopten we weer. Nadat we deze procedure een paar keer hadden doorlopen realiseerde ik me dat het uitzicht de komende uren alleen maar mooier zou worden en stelde ik de overige fotografie uit tot het bereiken van Waterton Lakes National Park.

In de namiddag kwamen we aan in het resort en ’s avonds aten we pizza’s in Amerikaanse stijl in een van de restaurants.

*Foto 1: Een fotomoment onderweg naar Waterton Lakes National Park vanuit Calgary.

Dag 3

Vanwege personeelstekorten die ook in Canada een grote rol spelen was het restaurant in het resort gesloten voor ontbijt en lunch. Nadat we bij de lokale Subway onze broodjes hadden samengesteld was het tijd om ons bezoek aan Waterton National Park te plannen. Op loopafstand van het resort ligt het Waterton Lake Visitor Centre, waar we een kaart met alle bezienswaardigheden binnen het park ophaalden. Nadat we een aantal hadden geselecteerd waren we klaar om verder het park in het trekken. Ten eerste het iconische Prince of Wales hotel, verrassend genoeg vernoemd naar de prins van Wales. Ondanks dat dit één van de meest gefotografeerde hotels ter wereld betreft, was het rondom het aangrenzende meer tamelijk rustig. De prins van Wales is hier overigens zelf ook nooit geweest.

*Foto 2: Waterton Lake & Prince of Wales hotel.

Toen we via de Akamina Parkway de berg op reden zagen we in de verte een auto en wat mensen langs de weg staan. Als je in Canada bent om wild te spotten is het verstandig om op zulke momenten even extra goed op te letten. Ook al zul je negen van de tien keer een verdwaalde toerist of iemand die het toilet niet heeft gehaald treffen; de aanhouder wint! Wij hoefden deze reis niet lang door te zetten, want het bleek hier inderdaad om mede wild-spottende toeristen te gaan. Ik zag ‘iets’ het landschap in wegschieten, dus snel parkeerden ook wij onze auto langs de kant. Een paar seconden later konden we een bruine beer, die verwarrend genoeg behoort tot het ras ‘’Zwarte Beer” aanschouwen.

*Foto 3: ‘Zwarte’ beer

Hierna vervolgden we de weg naar de andere bezienswaardigheden die we op de kaart hadden aangestipt, waaronder Red Rock Canyon en Cameron Lake. Beide bezienswaardigheden waren zeker de moeite waard.
Red Rock Canyon is een unieke rotsformatie waar door verschillende mineralen rood, witgrijs, en donker gesteente elkaar afwisselen. Nadat ik via de stenen een weg naar beneden had gevonden en had gepauzeerd aan de bescheiden stroming, reden we verder. We hadden onze planning zo ingedeeld dat we ongeveer rond lunchtijd bij Cameron Lake zouden aankomen om hier een hapje te eten. Ondanks dat Cameron Lake een ontzettend mooi meer is waar vele activiteiten georganiseerd worden (bijvoorbeeld kanoën en waterfietsen), bleek deze locatie geschikter voor een picknick.

Ons diner pakte vele malen beter uit, we aten bij “Lakeside Chophouse”, met schitterend uitzicht over het meer.

*Foto 4: Red Rock Canyon                                                                      *Foto 5: Cameron Lake

Tip!: Lunch bij Red Rock Canyon of Cameron Lake.

Zowel aan de oevers van Cameron Lake of beneden tussen de rotsen van Red Rock Canyon vindt u prachtige plekken om van het landschap te genieten. Op beide plekken zijn sanitaire voorzieningen, maar zijn geen horeca en overige verkoop. Het uitzicht is op beide plekken de moeite waard om lunch en een picknickkleedje vanuit Waterton mee naartoe te nemen.

Dag 4

Na een bezoekje aan de (enige) lokale supermarkt om een ontbijtje te halen vertrokken we weer terug in de richting van Calgary met als eindbestemming Banff. Om zo veel mogelijk uit onze reis te halen kozen we een andere route dan de heenweg. Deze bleek afwisselendere landschappen en meerdere kleine dorpjes te doorkruisen. We lunchten op een terras in een van deze dorpjes, iets later bereikten we Canmore. Canmore ligt nabij Banff en kan eigenlijk gezien worden als de knussere en minder toeristische versie. Het wordt omgeven door prachtige natuur en is het startpunt van verschillende wandel -en fietsroutes. Ook vindt u hier restaurants die diverse wereldkeukens vertegenwoordigen en barretjes met bier uit lokale brouwerijen. Na het nuttigen van een Three Sisters Pale Ale (één van die lokale biertjes), reden we het laatste stukje door naar Banff. Banff heeft een spectaculaire ligging omringd door een gebergte met besneeuwde bergtoppen. Hier waren meer restaurants, meer cafés, meer mensen, en ook zeker meer toeristen van verschillende nationaliteiten. Je moet er van houden, denk ik. Voor ons was het een welkome afwisseling met het in vergelijking wat kalmere Waterton.

Dag 5

Ik begon de dag met een rustig rondje hardlopen door Banff. Normaalgesproken doe ik mijn best om routes zo te plannen dat ik niet al te vaak hoef te stoppen. Desalniettemin ben ik tijdens mijn rondje Banff drie keer gestopt. De eerste keer was aan Bow River, ik vond het uitzicht te mooi om de mogelijkheid tot vastleggen te negeren. De tweede keer was toen er een familie herten overstak, en de derde keer was toen ik me bedacht dat ik ook een foto van dit tafereel wilde maken.

Na het ontbijt was onze eerste stop bij de Spiral Tunnels. Hier zijn treinsporen door meerdere tunnels in de bergen aangelegd. Doordat het spoor op verschillende niveaus ligt en de Canadese goederentreinen erg lang zijn, komt het hier vaak voor dat een trein zichzelf kruist. Ook al was er toen wij hier aankwamen in de verste verte geen trein te bekennen, ik vond het een erg indrukwekkende oplossing voor goederenvervoer door de bergen.
Na nog een stukje rijden inclusief enkele haarspeldbochten bereikten we Takakkaw Falls. Voor mij was deze 303-meter hoge waterval de meest spectaculaire van de hele reis. Helaas hadden we geen tijd voor de hike langs de waterval die tevens de rotsformatie beklimt. Na een uitgebreide fotoshoot van het vallende en stromende lichtgekleurde water vervolgden we onze weg.

De volgende stop was het eerste azuurblauwe meer van de reis: Emerald Lake. Water van deze opvallend felle kleur is onlosmakelijk verbonden met West-Canada. Het was aangenaam warm en de oevers vormden een levendige omgeving waar mensen boeken lazen, bootjes in het water sleepten en samen barbecueden. Zoals twee dagen eerder hadden we gepland om lekker aan het meer te lunchen. Helaas bleek deze poging opnieuw tevergeefs. Op de vlonder waar normaalgesproken een terras is opgesteld, vond nu een bruiloft plaats. Ik moet toegeven dat het ook echt een spectaculaire locatie is om te trouwen, en gelukkig kan een zak chips ook als lunch dienen.

Op de terugweg reden we per toeval weer langs de Spiral Tunnels. Dit keer zagen we toen we het uitzichtpunt naderde aan de andere kant van de weg al een stuk van de trein. Omdat het een zeer unieke constructie betreft, besloten we om een gokje te wagen en een extra stop bij de tunnels in te lassen. Na even gewacht te hebben, zonder resultaat, stapten we weer in. Op dat moment hoorden we echter een trein naderen. Het duurde even voordat we hadden vastgesteld waar het geluid precies vandaan kwam, maar even later zagen we op steeds meer plekken een stuk van de trein verschijnen. Het bleek lastig om dit goed vast te leggen, maar het was een erg unieke gewaarwording. Het was het wachten zeker waard!

’ s Avonds wandelden we weer door het levendige Banff, waar we op de bonne fooi op zoek gingen naar een restaurant. Door de gigantische drukte en de toenemende personeelstekorten bleek dit niet zo eenvoudig als verwacht. Uiteindelijk namen we plaats in een sushirestaurant waar we heerlijk aten en tot laat in de avond nog buiten konden zitten.

*Foto 6: Bow River

*Foto 7: Takakkaw Falls

*Foto 8: Emerald Lake

Dag 6

Op de zesde dag verlieten we Banff na een relatief korte stop bij Tunnel Mountain Summit. Hoewel we eigenlijk gepland hadden om hier niet lang te blijven, wilde ik toch graag op zijn minst een klein stukje de berg op hiken. Eenmaal onderweg werd het uitzicht wederom steeds spectaculairder en besloot ik door te lopen tot de top op 1690 meter hoogte. In principe is deze hike vrij toegankelijk, helemaal als je er genoeg tijd voor neemt. Meer tijd op en rondom de berg doorbrengen is sowieso een aanrader, de uitzichten zijn namelijk prachtig.

Na dit uitstapje vervolgden we onze weg naar de IceFields Parkway. Deze weg loopt dwars door de Rocky Mountains en biedt onderweg uitzichten op besneeuwde bergtoppen, gletsjers en felgekleurde meren. De weg is dan ook één van ’s werelds bekendste wegen, en neemt plaats in op de bucketlist van velen. Het eerste stuk reden we langs het helderblauwe Bow River, waarna we stopten bij Bow Lake. Hier zijn zowel de uitmonding van Bow River als die van een hooggelegen gletsjer zichtbaar. Ook ligt dit meer vlak langs de weg waardoor het mogelijk is om pootje te baden na het zetten van enkele stappen.

De volgende stop vond plaats bij Peyto Lake. Ondanks dat je een aantal minuten moet wandelen om het uitzichtpunt over het meer te bereiken, wisten veel medetoeristen deze locatie te vinden. Desondanks deed de drukte niet eens echt onder voor de ervaring maar werd deze overschaduwd door de uitmondende gletsjer, het meer en de vertakkende stromingen.

*Foto 9: Hike naar Tunnel Mountain Summit

*Foto 10: Tunnel Mountain Summit

*Foto 11: Peyto Lake