Reisverslag Toronto, juni 2010

Op 8 juni 2010 begon het grote Canada avontuur. Om 17.00u begon het boarden aan de G pier op Schiphol. Om 18.00u precies stegen we op, richting Toronto. Tijdens de 8 uur durende vlucht heb ik me kostelijk vermaakt. Er komt een vrouw bij de dokter gekeken, mooie film. Daarna nog enkele afleveringen van Baantjer en NCIS gekeken. Voordat ik het door had, vlogen we al boven Canadees grondgebied. En zo vlot als we opstegen, zo vlot stonden we ook weer aan de grond aan de andere kant van de oceaan. Uitstappen ging snel, maar het was nog wel een hele loop naar de douane. Ik had me al voorbereid op de douane. Geheel tegen in mijn verwachtingen is het passeren van de Canadese grens vele malen makkelijker. Geen vingerafdrukken, geen foto’s, geen geïrriteerde douaneambtenaren maar juist heel vriendelijke douane. 1 stempeltje in je paspoort en je kunt doorlopen. Eenmaal mijn koffer gevonden, richting de uitgang gegaan en naar de busstop gelopen. Daar stond de bus al klaar en die bracht mij in 40 minuten naar Holiday Inn stop. De bestuurder heeft mij haarfijn uitgelegd hoe ik bij mijn hostel moest komen. Dit lag op zo’n 2 minuten lopen van de bushalte. Na aankomst in me hosten, wat gedronken en toen ben ik al snel in slaap gevallen. Ik was kapot. Lekker geslapen, rond 10.30u wakker geworden. Lekker gedoucht en toen ben ik de stad in gegaan.

Het weer viel erg tegen. Veel regen, mist en best koud. De CN Tower is onzichtbaar geworden door de mist, dat is wel heel apart. Maar desalniettemin ben ik de stad ingegaan. King St. afgelopen, en toen richting het Financial District. Overal onder de grond zitten hele grote winkelcentrums en eetgelegenheden. Hier heb ik een paraplu gekocht en een broodje gegeten bij de Subway. Daarna ben ik via het Fashion District tegen gelopen naar mijn hostel.

De volgende dag heb ik een stadswandeling gemaakt. Begonnen bij de Universiteit, via College St. naar University Ave. Die loopt helemaal van het noorden naar het zuiden van de stad. Via Front St. langs de CN Tower gelopen, het spoor over en richting de havens gelopen. Daar heb ik een hotdog gegeten, die was zeer smakelijk. Toen verder de pieren afgelopen en bij Bay St. weer richting downtown Toronto gelopen. Aan die straat zit ook het Toronto Eaton Centre. Dat is een van de grootste winkelcentrums van het land. Naar mijn schatting is het Toronto Eaton Centre, ongeveer 130 keer zo groot als de helftheuvel in ‘s-Hertogenbosch. Als je het winkelcentrum uitloopt, loop je op Dundas St. W. De kruising van die straat met Younge St. is het Time Square van Toronto. Weliswaar velen, velen, velen malen kleiner, maar het heeft er zeker iets weg van. Gebouwen verlicht met grote TV-schermen en lichtgevende reclameborden. Hier zit ook het Hardrock Café van Toronto. Toen verder gelopen over Young St. terug naar de Universiteit. Ongemerkt toch nog een aardig stuk gelopen.

De dagen erna heb ik ook veel gezien. Ik ben naar de Hockey Hall of Fame gegaan. Mooi gebouw, vooral binnenin zag het er prachtig uit. In de kelder was ook een heel groot winkelcentrum en vele restaurants. Er was ook een hele grote zaal waar de voetbalwedstrijden van het WK (voetbal) worden bekeken. Ondanks het feit dat Canada zelf niet meedoet aan het WK, wordt het WK hier wel volop gevolgd. De meeste winkels zijn versierd met vlaggen van de landen die meedoen. Je ziet ook heel veel auto’s rijden met een auto-vlag op het dak vast gemaakt. Je ziet hierdoor ook hoeveel verschillende nationaliteiten deze stad kent. Bijna iedereen heeft wel voorouders die uit Europa, Australië, Azië, etc komen.

Toen ik door het winkelcentrum van de Hockey Hall of Fame liep, zag ik een Hugo Boss zaak, die helemaal versierd was in het Oranje. Ik dacht hier moet ik even naar binnen, zo gedacht zo gedaan. Dus ik loop daar naar binnen, zie een verkoper net een paspop aankleden met een oranje T-shirt. Ik zeg tegen hem: ‘’Nice shirt mate”. Hij verteld me al snel dat dit het laatste oranje Holland shirt was dat hij had. Alles was al uitverkocht. Volgens hem zijn heel veel Canadezen voor het team van Nederland. Niet zo zeer omdat ze oranje nou eenmaal een mooie kleur vinden, maar omdat Nederland heel veel goede internationals heeft, die zelfs hier in Canada bekent zijn.

Als je in Toronto bent, dan moet je natuurlijk ook de CN Tower op zijn geweest, dat heb ik dan natuurlijk ook gedaan. Het duurde ongeveer 45 seconde om van de begane grond naar 346 meter hoogte af te reizen. Ik moet jullie eerlijk vertellen, ik ben nog nooit zo bang geweest! Een lift met een glazen vloer, die omhoog schiet naar 346 meter. Maar het is het de moeite waard. Het uitzicht is geweldig! Nadat ik een beetje gewend was aan de hoogte, ben ik nog een stapje verder gegaan. De Skypot, gelegen op 447 meter. Dit keer in een normale lift, die ons binnen 30 seconde naar de skypot bracht. Daar heb je een 360 graden uitzicht over de stad. Geweldig mooi, maar vreselijk eng. Als je de lift vanuit de skypot naar beneden pakt, stopt deze eerst bij de glass floor. Dit een een glazen vloer (op meer als 300 meter hoogte). Er zitten daar een soort van ramen in de vloer, waar je over heen kunt lopen. Dat is echt heel apart om te beleven.Via PATH, dat is een gangenstelsel van zo’n 27 km onder Toronto, die alle grote kantoren, winkelcentrums en grote metrostations met elkaar verbindt, ben ik daarna naar Eaton Centre gelopen, dat blijft een mooi winkelcentrum.

Dit verslag is gemaakt door Roeland Hoekstra, reisperiode juni 2010